جبّار (مفردات‌نهج‌البلاغه)جبّار (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، اگر وصف خدا آید به معنای مُصلح و اگر وصف انسان آید به معنای ستمگر می‌باشد؛ زیرا اعمال قهر در خدا برای اصلاح و در بشر برای ظلم است و حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی خطاب به عقیل و بیان موعظه‌ای و... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجبّار (به فتح جیم) اگر وصف خدا آید به معنای مُصلح و اگر وصف انسان آید به معنای ستمگر می‌باشد؛ زیرا اعمال قهر در خدا برای اصلاح و در بشر برای ظلم است آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی خطاب به عقیل فرموده است: «و تجرّنی الی نار سجرها جبّارها لغضبه.» که بیان آن در «ثکل» آمده است. امام (علیه‌السلام) در مقام موعظه فرموده‌اند: «... این اصحاب مدائن الرسّ الذین قتلوا النبیین و اطفؤوا سنن المرسلین و احیوا سنن الجبّارین.» واژه «مجبر»، اسم فاعل و اسم مفعول هر دو آمده است. امام (علیه‌السلام) همچنین به اهل کوفه درباره بیعت خود نوشت: «و بایعنی الناس غیر مستکرهین و لا مجبرین بل طائعین مخیّرین.» واژه «جبابره» نیز جمع جبّار است. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جبّار»، ص۱۹۶. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|